Opbouw nieuwe expo's
FOMU tijdelijk gesloten
-
Datum
03.02.2025
27.02.2025
- Uur 00:00 - 00:00
FOMU is van 3 februari tot en met 27 februari 2025 gesloten wegens de opbouw van vier nieuwe expo's.
Vanaf 28 februari kan je in FOMU terecht voor de expo's: Lee Miller in Print, No Longer No Yet - Katja Mater & de FOMU-collectie, Mashid Mohadjerin - Spiraling Outward en Chrystel Mukeba - I’ve Never Seen My Father Cry .
Feestelijke openingsavond op 27 februari, iedereen welkom.
Toegang is gratis, reserveren aanbevolen. Meer info vind je HIER
LEE MILLER IN PRINT
Model, oorlogscorrespondent, fotograaf en surrealist: Lee Miller (1907-1977) is het allemaal. Als één van de weinige bekende vrouwelijke fotografen uit de eerste helft van de 20e eeuw levert ze een belangrijke bijdrage aan de fotografie.
Lee Miller in Print is de eerste solotentoonstelling van Lee Miller in België. Ze biedt een nieuw perspectief op Millers werk en leven, via foto’s en artikels van haar die in tijdschriften en publicaties werden gepubliceerd. Tegelijkertijd belicht de tentoonstelling de ontwikkeling van het fotografisch medium in de 20e eeuw, en het gebruik van fotografische beelden als propagandamiddel tijdens de Tweede Wereldoorlog.
NO LONGER NOT YET - KATJA MATER & DE FOMU-COLLECTIE
Op uitnodiging van FOMU verkent beeldend kunstenaar Katja Mater (NL° 1979) de museumcollectie en maakt een bijzondere selectie rond het thema ‘tijd’. Mater ontwerpt eigenzinnige kaders voor de collectiestukken en creëert er ruimtelijke installaties mee.
In de tentoonstelling No Longer Not Yet kan je op uiteenlopende manieren ‘tijd’ ervaren: van zonnetijd en het ritme van je lichaam tot tijden van herinnering, asynchrone tijd, kosmische tijd en onzichtbare tijd. Je ziet objecten die dateren van vóór de uitvinding van fotografie tot het absolute heden.
MASHID MOHADJERIN - SPIRALING OUTWARD
In de tentoonstelling Spiraling Outward nodigt de Iraans-Belgische kunstenaar Mashid Mohadjerin (°1976, Teheran) de bezoeker uit in haar universum - een delicaat en persoonlijk weefsel van fotografie, installaties, collage en tekst waarin de gangbare grenzen tussen documentaire en kunst, tussen tijd en ruimte, tussen feit en emotie vervagen.
Chrystel Mukeba - I’ve Never Seen My Father Cry
Eind 2024 bezochten Chrystel Mukeba (°1983) en haar vader André Kinshasa. Een belangrijke reis voor zowel vader als dochter: zij was nog nooit in de Democratische Republiek Congo geweest, en hij was er 46 jaar lang niet naar teruggekeerd.
I’ve Never Seen My Father Cry is het meest persoonlijke project tot nu van de fotograaf. Het verhaal van haar vader, en daarmee ook dat van haarzelf, reflecteren de complexe aard van diasporische ervaringen: de pijn veroorzaakt door de grote afstand tot familie en land, en het daaruit voortkomende gevoel nergens compleet thuis te zijn.
