"Ik heb een plek gecreëerd om tot rust te komen, je zorgen te vergeten en te mijmeren. Meestal gaat mijn werk over vragen als: Hoe kunnen we samenleven? Van jongs af aan was ik altijd geïnteresseerd in zowel spiritualiteit als politiek. Ik verdiepte me in esoterie als kind al. Het animisme interesseerde me en ik deed aan yoga en meditatie als tiener en als volwassene."
"Mijn moeder was activist. Feminist. Ze was lid van de groep en demonstreerden tegen apartheid, pro multiculturalisme. Ik groeide op met een wat excentriek soort van links-radicaal wereldbeeld."
In de tentoonstelling Grace Ndiritu Reimagines the FOMU Collection stelt de Brits-Keniaanse kunstenaar Grace Ndiritu een nieuw fotografisch universum samen waarin ze schilderkunst, textiel en interieurontwerp integreert, geïnspireerd door de vrouwelijke kunstenaars O’Keeffe, Modotti en Albers. Het is een radicale en holistische herinterpretatie van de klassieke collectietentoonstelling.
"Ik vind dat musea belangrijke en krachtige platformen zijn. We spreken over het dekoloniseren van musea, over ze platbranden of alles weggooien en opnieuw beginnen. Maar ik denk dat we andere manieren moeten zoeken om het verleden te confronteren, om met archiefmateriaal te werken, om naar onze geschiedenis te kijken en niet doen alsof het niet gebeurd is, maar proberen het te transformeren. Voor mij is het belangrijk om kunst te gebruiken als een instrument waarmee ik me, wat de Dalai Lama noemt, inzet voor de maatschappij. Kunst hoeft geen functie te hebben, maar ik ben opgegroeid in een activistisch gezin en ergens wil ik deel uitmaken van een groter geheel of een bredere discussie. Musea geven me die ruimte, we kunnen ze gebruiken als instrumenten daarvoor."
"Ik zie architectuur als een soort spirituele technologie. Ik wil een gevoel opwekken, de zintuigen prikkelen van de bezoekers van het museum. Hopelijk doen bezoekers hun schoenen uit en nemen ze de tijd om tot rust te komen. In de expo hoef je je niet te haasten, je kan steeds terugkomen."
In haar kunstpraktijk onderzoekt Ndiritu onze snel veranderende wereld. Ze ziet het sjamanisme als een manier om ‘het stervende kunstmuseum’ nieuw leven in te blazen. Grace Ndiritu creëert met deze tentoonstelling een toevluchtsoord, een plek om te vertragen en te bezinnen. Ze nodigt je uit om met open blik te kijken, intuïtieve verbanden te leggen en het rationele denken achterwege te laten. Ndiritu is geïnteresseerd in architectuur als een soort van ‘spirituele technologie’. Ze heeft een houten scenografie ontworpen, geïnspireerd door Californische huizen uit het midden van de 20ste eeuw, modernistische museuminterieurs en grote internationale wereldtentoonstellingen.
